ENIAC (czyli Electronic Numerical Interpreter And Calculator) został zbudowany w 1946 r. (14 lutego) w USA, przez J.P. Eckert’a i J.W. Mauchly’ego,. Była to pierwsza maszyna pierwszej generacji, wykorzystywała w swym działaniu lampy elektronowe. ENIAC był gigantyczny: 17.5 tysiąca lamp próżniowych (w 16 rodzajach), 7200 diod krystalicznych, 1500 przekaźników, 70 000 oporników, 10 000 kondensatorów, 1500 ręcznych przełączników. Jego wentylację napędzały dwa silniki Chryslera - każdy o mocy 34 KM. Ważył 27 ton i miał wymiary 30 x 2.4 x 0.9 m, zajmował 167 m2. Zużywał 160 kW mocy. W całej Filadelfii przygasały światła, kiedy go uruchamiano. Szybkość pracy była już znacznie większa od maszyn zerowej generacji - przy częstotliwości zegarowej 100 kHz czas dodawania wynosił 0,2 ms, mnożenie trwało 2,8 ms. ENIAC nie mógł zbyt długo pracować bez przerwy - przeszkodą była bardzo duża moc potrzebna na ogrzanie lamp. Obliczał tablice balistyczne, był używany w pracach nad bombą wodorową, prognozowaniem pogody, projektowaniem tuneli aerodynamicznych, badaniem promieniowania kosmicznego; wykorzystywany także do badania liczb losowych i analizowania błędów zaokrągleń; także obliczył pi z dokładnością do tysiąca cyfr po przecinku.